Ο ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ

Όταν συζητάω με τους ανθρώπους που θέλουν να αλλάξουν τη διατροφή τους, συχνά αναφέρω ότι σκοπός είναι να τρέφεται κανείς φυσιολογικά. Αφενός μεν εννοώ την φυσικότητα από την οποία χρειάζεται να διέπεται ένα γεύμα, να είναι δηλαδή κάτι ξένοιαστο, μια απλή διαδικασία αυτοφροντίδας και θρέψης. Αφετέρου δε να βασίζεται στην φυσιολογία του ανθρώπινου σώματος.

Για να το κάνω όμως λίγο πιο κατανοητό, στο Κέντρο Βάρους ο φυσιολογικός τρόπος διατροφής, βασίζεται σε τρεις βασικούς πυλώνες, το να τρέφεσαι φυσιολογικά λοιπόν σημαίνει:

Α) Το φαγητό είναι απενοχοποιημένο.
- Τα γεύματα σου έχουν ισορροπία θρεπτικών συστατικών, δεν φοβάσαι τις θερμίδες, τους υδατάνθρακες και τα λίπη. Ξέρεις ότι όλα τα χρειάζεσαι, άλλες μέρες περισσότερο και άλλες μέρες λιγότερο και αυτό το βιώνεις καλά, με αποδοχή.
- Η στέρηση φαγητού δεν έχει θέση στη ζωή σου. Η στέρηση δεν θα σε οδηγήσει σε υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή, καθώς και σε αγχώνει και όταν σπάσει η στέρηση είναι πολύ πιθανό να φας δίχως αύριο και δίχως ευχαρίστηση.
- Μία ισορροπημένη διατροφή εμπεριέχει και τρόφιμα που σε κάνουν χαρούμενη/ο και ικανοποιούν τις γευστικές σου προτιμήσεις, ακόμα κι αν δεν θεωρούνται ιδιαίτερα θρεπτικά.

Β) Έχεις μία ρουτίνα που σε ευχαριστεί και σε θρέφει
Ο μεταβολισμός σου χρειάζεται συνέπεια και προβλεψιμότητα. Αυτό βοηθάει να παραμένουν τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα σταθερά. Όταν μένεις για ώρες νηστική/ός ή τρέφεσαι ακανόνιστα, ταλαιπωρείς το σώμα σου το οποίο προσπαθεί να προσαρμοστεί στη πείνα και στην διατροφική ακαταστασία. Το να έχεις 3 βασικά γεύματα την ημέρα, είναι ένα μήνυμα σταθερότητας και ασφάλειας για το σώμα σου. Φυσικά εσύ επιλέγεις πόσα γεύματα επιπλέον θέλεις να κάνεις ανάλογα με τις ανάγκες σου, αλλά νομίζω πώς σαν βάση είναι να υπάρχουν εκείνα τα 3 γεύματα.

Γ) Είσαι παρούσα/παρών την ώρα που τρως. 
Το να είσαι παρούσα/παρών την ώρα που τρως σημαίνει ότι εστιάζεις σε αυτό που συμβαίνει στο εδώ και τώρα, χωρίς να ασκείς καμία κριτική. Αυτό σου δίνει τη δυνατότητα να παρατηρείς τα σήματα του σώματός σου, όπως την πείνα, τον κορεσμό και την όρεξη. Όσο πιο πολύ εξασκείς την εστίασή σου στο σώμα σου και στην εμπειρία του φαγητού, τόσο πιο πολύ ευαισθητοποιημένη/ος γίνεσαι στις διαφορετικές ποιότητες της πείνας και του κορεσμού κι έτσι τόσο πιο δύσκολα θα βρεθείς στη κατάσταση να λιμοκτονείς από τη πείνα ή να δυσφορείς από το πολύ φαγητό. Επίσης όσο περισσότερη επίγνωση αποκτάς, τόσο πιο εύκολο θα σου είναι να αναγνωρίζεις πότε τρως για άλλους λόγους πέρα της πείνας. Αυτοί οι λόγοι θα μπορούσαν να είναι συναισθηματικοί, (όπως άγχος, θυμός, θλίψη, μοναξιά)  ή περιβαλλοντικοί (όπως η παρέα, το μέρος, η δραστηριότητα) ή καμιά φορά μπορεί να καταλάβεις ότι τρως για άλλα σήματα του σώματος σου (όπως κόπωση, πόνος, δίψα). Σκοπός είναι να έχεις επίγνωση, χωρίς να σου απαγορεύεις να τρως αν δε πεινάς. Είναι φυσιολογικό να τρως και για άλλους λόγους, η επίγνωση θα σε βοηθήσει στην ευέλικτη οριοθέτησή σου.

Σίγουρα το φυσιολογικό είναι διαφορετικό για τον καθένα καθώς ο τρόπος διατροφής του κάθε ανθρώπου έρχεται να καλύψει τις προσωπικές του ανάγκες. Οι τρεις παραπάνω πυλώνες του φυσιολογικού τρόπου διατροφής δεν αποτελούν άτεγκτους κανόνες διατροφής, αποτελούν τις βάσεις πάνω στις οποίες μπορεί κάποιος να είναι ευέλικτος και να αναπτύξει τον δικό του αυθεντικό, ικανοποιητικό και ευχάριστο φυσιολογικό τρόπο διατροφής. 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις