ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

«Το μόνο που ήθελα ήταν να νιώθω ελεύθερη, να μην ντρέπομαι για το σώμα μου, να μην δέχομαι πια τα ντροπιαστικά σχόλια των άλλων για τα κιλά μου. Έκανα τη μία δίαιτα μετά την άλλη γιατί ήθελα απλά να νιώσω άνετα, δε μου άρεσε να ντρέπομαι για το σώμα μου. Δε καταλάβαινα γιατί έπρεπε να συμβαίνει αυτό. Αλλά μου συνέβαινε. Ντρεπόμουν, πολύ. Πίστευα ότι αν ακολουθούσα πιστά τη δίαιτα μου και τα κατάφερνα, δεν θα αισθανόμουν πια ντροπή και θα ένιωθα υπερήφανη που θα έχω καταφέρει κάτι αξιόλογο στη ζωή μου. Πίστευα όμως λάθος, μετά από τόσες προσπάθειες δίαιτας, στη ντροπή για το σώμα μου, προστέθηκε η ντροπή που δεν τα κατάφερνα να κάνω δίαιτα. Θέλω να σταματήσει όλο αυτό, είμαι πάρα πολύ απογοητευμένη, μα μόνο μη μου δώσεις δίαιτα. Δεν μπορώ να τη κάνω, ξεκινάω το πρωί και μέχρι το μεσημέρι την έχω χαλάσει. Ω θεέ μου κι αυτό με κάνει να ντρέπομαι ακόμα περισσότερο, και φυσικά να τρώω μέχρι να μην μπορώ να πάρω ανάσα. Το φαγητό για μένα είναι παρηγοριά κι εχθρός μαζί. Και τώρα που στο λέω, ντρέπομαι. Είμαι τόσο χοντρή, θα έπρεπε να μπορώ να κάνω μία δίαιτα.»

Αυτά ήταν τα λόγια της Χαράς όταν την πρωτοσυνάντησα. Η Χαρά είναι μία γυναίκα με ιστορικό χρόνιας δίαιτας. Από τα 12 της χρόνια είχε ξεκινήσει. Ξεκίνησε δίαιτα, γιατί ένιωθε ντροπή που το σώμα της άλλαζε τότε. Ήταν η εποχή που ξεκίνησε η έμμηνος ρύση και που το σώμα της άρχισε να σχηματίζει καμπύλες με την αντίστοιχη αύξηση βάρους της ανάπτυξης. Όλα ήταν φυσιολογικά, η φύση έκανε τη δουλειά της, αλλά και η ντροπή έκανε την δική της παράλληλη δουλειά. Ξεκίνησε την πρώτη της δίαιτα από ντροπή, κι έτσι συνέχισε για πολλά χρόνια. Έχασε αρκετές φορές κιλά, μα κάθε φορά τα έπαιρνε όλα πίσω και φορτωνόταν με 2-3 επιπλέον. Τα είχε δοκιμάσει όλα: δίαιτες, χάπια, χειρουργεία, εναλλακτικές θεραπείες. Τίποτα όμως. Τα κιλά και η λαχτάρα για φαγητό εξακολουθούσαν να την στοιχειώνουν.

Αρχίσαμε να δουλεύουμε από τα βασικά. Το σώμα. Το σώμα που από την αυστηρότητα της στέρησης φαγητού και των ντροπιαστικών σχολίων, ξέχασε τη δύναμή του. Σιγά σιγά η Χαρά άρχισε να παρατηρεί το σώμα της και τις λειτουργίες του. Ήταν πολύ καλή σε αυτό, θα μπορούσε να πει κανείς ότι είχε ταλέντο! Άρχισε να συνδέει τα μηνύματα που της έστελνε το σώμα με την ιστορία της, άρχισε να καταλαβαίνει καλύτερη τι της είχε συμβεί, άρχισε να απαντά στην επικριτική φωνή και να αλλάζει τον αρνητικό εσωτερικό διάλογο σε λίγο πιο θετικό, άρχισε να επιτρέπει μεθοδικά να καταναλώνει όλα τα φαγητά, άρχισε να συμπονά το σώμα της για όσα έχει περάσει, άρχισε να κάνει γεύματα επειδή η ίδια το θέλησε κι όχι γιατί της το είπα εγώ, άρχισε να εμπιστεύεται το σώμα της.

Όλα αυτά σαν να άλλαξαν την οπτική της και σαν να της έδειξαν ότι υπάρχει πόρτα δίπλα στο αδιέξοδο που βίωνε. Η Χαρά έχει δρόμο ακόμα μπροστά της, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι τώρα έχει βρει τον σωστό δρόμο που της δίνει δύναμη να διαχειρίζεται τα εμπόδια σε αυτή την τόσο προσωπική της διαδρομή.

www.kentrovarous.gr - Δοκίμασε διαφορετικά, όχι πιο αυστηρά 🌻